Postojanje umetnosti potvrđuje da je čovek ontološki projektovan ka višim duhovnim sferama, da nužno traga za njima, da je tvoritelj, da nije samo zarobljenik empirije u kojoj provodi veći deo života. Milanka Petrović, koja se u zrelim godinama pojavljuje kao slikar, rođena 24.3.1948. u Beogradu, autentičan je stvaralac koji se slikanjem bavi iz egzistencijalnih pobuda. Smisao za lepo, za otkrivanje tajne stvaralačkog čina, za artikulisanje vlastitog bića posredstvom likovnog govora nosi od ranog detinjstva. Iako ju je život odveo na drugu stranu, čitav radni vek provela je u spoljnoj trgovini kao sekretarica, njeno biće pripadalo je svetu umetnosti. Neprekidno je istraživala dok nije pronašla sopstveni izraz da u njemu iskaže svoj odnos prema vremenu, trajanju, istoriji, poimanju uloge žene u civilizaciji i nadasve prema lepoti kao prosvetljenju. Izazvana tajanstvom materije, kanapa kao simbola beskraja i konstruktivnih mogućnosti ona je u jedinstvenoj i samo njoj sopstvenoj tehnici kreirala čudesne likove: Simonide, Teodore, Bogorodice, Čaplina, svog sina… Oči, kao izraz ličnosti, ali i veze sa božanskim, sa univerzumom, čest su simbol na njenim platnima. Njene oči, a ko ih je jednom video ne može ih zaboraviti, isijavaju kreativnu i snažnu energiju koja se mora ovaplotiti u nečemu neponovljivom. Uz veliku podršku svojih najdražih, sina Nikole i supruga Zorana, Milanka Petrović osvaja svoje parče večnosti na platnima velikog formata, ubeđena da prava umetnost počiva na proživljenom, a ne na pukoj veštini koja računa na brz efekat iza kojeg ne ostaje ništa. Ona svojim slikama popločava dugotrajne staze po kojima se stiže do odgovora o smislu postojanja i o mogućnosti da se u vremenu ostavi vidljiv trag kao znak neponovljivosti i originalnosti svakog čoveka ponaosob.

Mr Milica Jeftimijević Lilić